Dora is een fantastische poes

Dora woont nu bijna zes maanden bij mij. Ze doet het echt geweldig! Dora is een blije en gelukkige kat die gek is op haar speelgoedmuisjes. Ze worden vol enthousiasme de hele huiskamer door gemept en telkens moet ik ze overal onder en achter vandaan halen.  Ze is heel erg lief en als ze iets van mij wil, zoals bijvoorbeeld eten of snoepjes, dan gaat ze vlak bij mij zitten en mij als een standbeeld strak aan zitten staren. Ga dan maar eens nee zeggen…

Ze heeft haar eigen vaste slaapplekje in huis ingenomen. Ik mag haar nog niet aaien en als ik te dicht in de buurt kom dan loopt ze weg. Ze is wat kieskeuriger geworden wat betreft de smaakjes eten, maar over het algemeen heeft ze een hele goede eetlust. Het is dan ook een potige dame geworden die schat ik wel een kilo of vijf a zes weegt. Ik vraag mezelf af wat er toch in hemelsnaam met Dora is gebeurd dat ze nu nog steeds zo bang en alert is. Het lijkt er erg op dat ze is mishandeld geweest of zoiets. Zo zielig… Ze is zo beschadigd in haar vertrouwen in de mensen.  Wat hebben ze toch met haar gedaan?

Ik doe er van alles aan om haar zo min mogelijk stress te bezorgen. En het haar zo comfortabel mogelijk te maken. Dora haar veilige schuilplek is nog altijd onder de verwarming. Als de deurbel gaat dan sprint ze daarheen en ze komt pas weer tevoorschijn als ze zeker weet dat ik weer alleen ben. Bij het meeste bezoek dat hier komt laat ze zich niet zien. Het bezoek accepteert dat en meestal laten ze haar gewoon met rust. Als er weleens iemand heel opdringerig naar Dora op zoek gaat, dan verzoek ik diegene vriendelijk haar met rust te laten. Gelukkig komt er hier niet zo heel vaak bezoek, maar ja… mijn sociale leven staat niet helemaal stil hè.

Dora is een fantastische poes en met elk stapje vooruit hoe klein ook ben ik reuze blij.