Dino Nieuw
< Terug naar overzicht
| Naam | Dino |
|---|---|
| Geslacht | Mannelijk |
| Ras | huiskat |
| Kleur | rood |
| Leeftijd | 2 jaar |
| Geboren | |
| Gesteriliseerd / Gecastreerd | Ja |
| Knuffelen | nou, niet meteen... |
| Verlegen | bang |
| Kan bij katten | nee |
| Kan bij honden | nee |
| Kan bij kinderen | nee |
| Kan naar buiten | balkon of binnen |
| Chipcode/kenmerk |
Omschrijving
Dino, een onwijs stoere en lieve jongen…
Je bent al lange tijd bij ons te gast. Binnengekomen als ‘zwerf’. Zo noemen we dat, als je op straat gevonden bent. Waarschijnlijk heeft een lief iemand je een tijd lang eten gegeven en is uiteindelijk, misschien omdat je ziek was of omdat het heel koud werd, de Dierenambulance gebeld die je bij ons heeft afgeleverd. In het begin zat je boven, op de kamer van de ‘nieuwe katten’. Daar moest je sowieso 14 dagen wachten of iemand je kwam halen. Maar nee hoor, geen mens kwam je daar zoeken.
Natuurlijk was je heel bang, op straat leven is zelfs voor een kat niet fijn en mensen, daar moest je niks van hebben. Omdat je wat klachten kreeg moesten we je ook nog medicatie geven, tja, dat helpt niet mee natuurlijk. Uiteindelijk ben je naar een eigen kamer verhuisd. Daar hangt ook een camera zodat we op het kattenkantoor kunnen zien wat je uitspookt als we er niet zijn.
Nou, dat bleef rustig, je zat opgevouwen achter, godzijdank, een gordijntje in de houten stellage. Ieder die maar iets van je wilde werd weggeblazen en bij sommigen kwam je wel ‘ff naar voren’. ’s Nachts at en dronk je gelukkig en ging je ook naar de bak. We hebben op de stoel gezeten en met je gepraat, nou ja, meer tegen je gepraat. Snoepjes, staafjes, gekookte kip, we hebben het allemaal uit de kast gehaald, het was wel lekker maar eerst moesten we weg. Nou ok, dan. Zelfs een oud medewerkster is gekomen om je over streep te halen en zei ‘Het zit erin’! Ik zie een lief poesje… Dat je een kater bent doet er even niet toe.
Steeds haalden we het gordijntje een stukje verder weg. En maakten nog een ander verstopplekje in de kamer, een tafeltje met daaroverheen een fleecekleedje. Het gordijn haalden we helemaal weg. Wauw! De stelling werd niet meer bekeken en je nam je intrek onder het tafeltje. Voorzichtig zetten we daar je etensbakje ’s ochtends en ’s avonds neer.
En toen…was daar een hengeltje met een veertje in de kamer. Wat bleek, Dino is gek van veertjes! Daar waren – EINDELIJK – de blije voeten, het spinnen en kon je jezelf ontspannen. We mochten met het hengeltje over je koppie en je buik aaien, graag zelfs! Je kwam onder de tafel vandaan en gaf kopjes, streek langs benen en durfde te bewegen. Er was een aanknopingspunt.
Al die tijd hebben we je naam steeds genoemd, dus daar luister je nu wel naar. Als we die buiten roepen, kom je zelfs even voor het raam. Alles blijft ontzettend spannend en soms schrik je van jezelf. ‘Huh, wat ben ik nu aan ’t doen.’ ‘Doe niet zo maf joh, het zijn mensen, brrrr’.
Wat wij gedaan hebben is kijken hoever we kwamen, want we hadden een onderbuik gevoel, Dino is van huis uit geen zwerver. En nu?
Dino moet zijn eigen plek krijgen bij een lief mens met MEGA GEDULD , kattenervaring en een hengeltje met een veertje, een kleine ruimte in het begin met natuurlijk een verstopplekje. Het ijs moet langzaam maar zeker gebroken worden, Dino zal na de verhuizing behoorlijk van slag zijn. Hij schrikt nog steeds en is bang van geluid op de gang en kan, als je hem even aait, hard uithalen. Dat neem je allemaal voor lief. Want jij hebt er, net als wij, vertrouwen in dat dit de liefste kat ever wordt. Met geduld, TLC, snoepjes en een hengeltje (met een veertje)…