TINKA’S GROENE STOEL…
Hallo, Tinka wil even vertellen hoe het gaat. Daarom dit berichtje.
“Ik woon vandaag een week op mijn nieuwe plek. Die kale meneer had mij neergezet en ik vluchtte meteen achter een gordijn. Daar bleef ik 10 minuten zitten. Daarna werd ik toch nieuwsgierig en ging eens rond kijken. Weet je, ik had meteen door dat dit best een fijn huis is. Na 20 minuten na aankomst ben ik midden in de woonkamer gaan liggen. Super relaxed hier. Wat een ruimte
Ik had al vrij snel mijn kattenbak gevonden en gebruikt. Ik kreeg een snackstick om te snoepen als cadeau van die kale. Volgens mij kreeg ik daar diarree van. Maar ook dat deed ik gewoon in de bak. Mijn ontlasting is al dagen normaal!
Ik heb allemaal speeltjes maar eigenlijk vind ik de bolletjes van aluminiumfolie die die kale weggooit het leukst. Sowieso heb ik af en toe de neiging om rond te rennen. Ik weet niet waarheen maar ren er lekker op los.
Als die meneer thuis is, loop ik hem continu voor zijn voeten. Hij moet mij gewoon aaien. “HALLO?!?! Hier ben ik!!” Hij is al een paar keer gestruikeld door mij. Mij boeit het niet. Ook als hij zijn veters strikt kom ik zijn schoenen aanvallen. Laatst aaide hij mij buikje. Ik pakte zijn hand vast en beet erin. Niet hard hoor maar ik denk niet dat ik dit fijn vind. Laat me maar gewoon op schoot liggen of op dat zwarte kleed. Man! Dat is lekker zeg!
Laatst zat die meneer te werken in de woonkamer. Ik kom dan altijd bij hem liggen. Op de stoel ernaast. Het viel me op dat ik dan buiten allemaal vogels voorbij zie vliegen. Dat is heeeeeel interessant.
Die meneer laat mij niet in zijn slaapkamer. Dat heb ik al door maar daarom wil ik daar juist naar binnen. Ik miauw eigenlijk nooit. Alleen als ik vind dat hij wakker moet worden. Ik weet nou niet of ik dan honger heb of juist vind dat hij mij aandacht moet geven. Als hij om 22:30 naar bed gaat is het prima hoor maar voor 7 uur laat ik hem weten dat hij er eens uit moet. Gelukkig doet hij dat ook.
Weet je, volgens mij zijn we maatjes. Al maakt mij eigenlijk niet uit wie er binnenkomt. Ik spin toch wel en maak duidelijk dat ik, als diva, gewoon geaaid moet worden. Punt!
Hij heeft een krabpaal gekocht, de sukkel. Die groene stoel, dat krabt pas echt lekker! Boeit me dus niets die paal. Volgens mij vertelde die meneer dat de poes waar hij eerder voor zorgde die stoel ook als krabpaal gebruikte. Zij deed het altijd stiekem als hij er niet was. Ik krab juist als hij er is. Die stoel pak ik van alle kanten hahaha. Die meneer zei nu dat de stoel 15 jaar oud is, en vooruit, het is nu blijkbaar echt mijn stoel geworden. En zo hoort het. Mijn huis en stoel!
Hier een paar selfies die ik heb gemaakt met behulp van die meneer.
Groetjes en tot een volgende keer! Tinka”
