Lieve verzorgers/sters!
Het is alweer een aantal maanden geleden dat wij, Bruno, ons nieuwe gezinslid uit het Haags Dierencentrum hebben geadopteerd.
Mijn man en dochter waren op slag verliefd op hem. Persoonlijk moest ik eerst even aan hem wennen, omdat hij groter en sterker was dan waar ik eigenlijk op gehoopt had. In het asiel heette hij nog “Like” en inderdaad hij was wel héél erg leuk. En door z’n lieve koppie was ook ik al gauw om. Onze dochter heeft hem toen Bruno genoemd.
Eenmaal thuis met onze nieuwe vriend, hebben wij geen seconde spijt gehad van onze keus. Het is echt een enorme lieverd, keurig netjes zindelijk en maakt niks stuk (op een ongelukje met mijn crocs na). Hij is gek op knuffelen, spelen en ook vooral op autorijden. Bruno hangt dan graag met z’n kop uit het raam en laat z’n wangen lekker wapperen in de wind. Ergens een ijsje eten vindt hij ook zeker geen straf.
In het begin had hij nog wel last van verlatingsangst. Wij hebben de eerste nachten bij hem op de bank geslapen en dan kwam Bruno s nachts steeds even kijken of je er echt nog wel was. De nachten gaan nu prima en overdag kan hij prima een paar uurtjes alleen zijn. Hij laat het huis dan ook nog heel.
Bruno gaat ook graag naar school. Hij zit op een hondenschool om nog het een en ander te leren en dat doet hij best heel goed. En met “klasgenoot” Luka, heeft hij een leuke vriendschap! Samen kunnen ze lekker wild spelen. Bruno kan in z’n spel een beetje lomp zijn, maar voor Luka is dat geen probleem. Uitgeteld en met een grote glimlach op z’n gezicht komt hij na de les thuis.
Verder is hij heel blij met z’n mand, maar nog gelukkiger was hij toen wij besloten dat hij ook op de bank mocht!
Kortom wij zijn heel blij met onze nieuwe vriend en wij hopen dat wij nog lang van hem mogen genieten.
Bedankt voor al jullie goede zorgen!
Groetjes van ons een poot van Bruno!