Pootje van Dora!
Hallo, hier ben ik weer!
Alweer 2 1/2 jaar woon ik bij mijn vrouwtje in Gouda. Van een hele angstige poes die steeds onder verwarming lag en zowat op haar buik dicht langs de muren sloop, ben ik veranderd in een rustige, soms heel erg speelse en erg nieuwsgierige dame die af en toe graag op de grond ligt te rollen met vier poten omhoog.
Mijn stoel heb ik ongeveer een half jaar geleden van de ene op de andere dag ingewisseld voor mijn mandje. Ik wil nu niet meer op de stoel liggen en het vrouwtje heeft geen idee waarom niet. Vertellen kan ik het niet. Nou ja, het is geen probleem hoor, maar wel een beetje raar.
Mijn konijnenvriendjes Barry en Janna wonen hier ook nog steeds. Janna (zwart-wit) is inmiddels al tien jaar en blind aan èèn oogje door staar. Met het andere oogje ziet ze nog wel wat meer, maar op den duur zal ze daar ook blind aan worden. Barry komt van de straat, dus zijn leeftijd is onbekend. Maar inmiddels woont hij hier alweer ruim vier jaar heel gelukkig samen met Janna.
Het vrouwtje probeert de laatste paar maanden wat nadrukkelijker contact met mij te zoeken. Dan steekt ze voorzichtig haar hand naar mij in mijn mandje uit vanaf de bank. Ik ruik dan altijd aan haar vingers, maar vindt het wel heel spannend. Maar een paar weken geleden liet ik het zowaar toe dat het vrouwtje mij een paar keer mocht aaien!!! Een heuse reuze mijlpaal in mijn en vrouwtjes leven! Het vrouwtje kreeg er zowaar een paar tranen van in haar ogen. Mal mens is het toch ook.
Volgens jullie schatting zal ik nu ongeveer een jaar of elf moeten zijn. Ik begin dus al een beetje op leeftijd te komen en ben een senior poes. Mijn voorgangster Katja (ook bij jullie vandaan) is twintig jaar geworden, dus dat ga ik ook proberen. Ik doe er in elk geval erg mijn best voor door goed te eten, veel te slapen en door insecten en vogels die voorbij vliegen te laten ‘schrikken’ Gisteren heb ik mij heel lang vermaakt met afgewaaide blaadjes van een boom hier dichtbij. Door het raam heen zat ik er op te jagen en sloeg ik er met mijn poot naar. Verder lig ik heel graag bij de open balkondeur in het zonnetje. Dan kan ik alles ruiken, alles horen wat er buiten gebeurd en de wind om mijn koppie voelen.
Soms denkt het vrouwtje weleens dat het goed voor mijn zelfvertrouwen zal zijn als er een andere poes bij komt in huis. Wat denken jullie daarvan? Een goed idee of toch niet? Ik kan niet vertellen wat ik in mijn vroegere leven allemaal heb meegemaakt, maar een feit is dat ik het nu geweldig naar mijn zin heb en over het algemeen best een relaxte poes ben.
Pootje van Dora en vriendelijke groet van mij vrouwtje.