We nemen u graag mee in de geschiedenis van ons dierenasiel. In 1877 richt mevrouw van Manen-Thesing met vijf welgestelde dames de ‘Vereeniging Nederlandsch Toevluchtsoord voor Noodlijdende Dieren’ op. Gevestigd aan de Bagijnestraat 31 was het eerste dierenasiel voor zwerfhonden en –katten in Nederland een feit.
Al snel was er ruimtegebrek en kochten mevrouw en meneer van Manen een pand aan de Ammunitiehaven. Zij schonken dit aan de vereniging. Het was herhaaldelijk nodig over te gaan tot uitbreiding of reorganisatie van gebouw en terrein.
In 1890 werden tegen betaling ook ‘kostkatten’ en ‘kosthonden’ opgenomen. En in 1893 werd, op een nieuw aangekocht stuk grond, een speciale afdeling ingericht voor de verzorging van katten. Er werd een tarief ingesteld van 15 cent per dag of één gulden per week voor de verzorging van de katten.
In 1905 werd het door grondruil mogelijk het grotere gebouw aan de Nieuwe Haven 73 te betrekken. Dit is tot 1981 in gebruik geweest. Nog steeds is op het pand in mooie letters de naam ‘Dierenasijl’ te lezen.
Een geweldige ontwikkeling was de inrichting van een interne dierenkliniek in 1910. Dierenarts Hoogland is hier 45 jaar! (van 1925 tot 1971) werkzaam geweest. Ook nu nog is de aanwezigheid van een eigen dierenkliniek in een asiel heel bijzonder.
Voor het transport van zieke of gewonde dieren werd een bus aangeschaft, dit was al weer een verbetering t.o.v. de kar op luchtbanden die tot nu toe werd gebruikt.
Voedsel en warmtevoorzieningen zijn schaars. Ook vordert de bezetter de asielwagen in. De hond ‘Billy’ van het koninklijk huis word in het pension ondergebracht. Na zijn verblijf ontvangt het asiel een dankbrief van de tijdelijke intendant van de Prinselijke vleugel van het Paleis Soestdijk.
In 1965 trad de wettelijke bepaling in werking dat een zwerfdier na binnenkomst 14 dagen in het asiel moet verblijven, om de eigenaar de kans te geven het dier te komen halen. De gemeente Den Haag vergoedde in eerste instantie slechts 7 dagen hiervan.
De naam ‘Stichting Haags Dierencentrum’ ontstond in 1970, toen de Vereeniging Nederlandsch Toevluchtsoord voor Noodlijdende Dieren’ en de Dierenbescherming afdeling Den Haag besloten een samenwerking aan te gaan.
In 2014 is er een definitief een einde gekomen aan de samenwerking met de Dierenbescherming.
In 1980 werd een nieuwbouw-pand betrokken aan de Schenkkade. Deze locatie werd feestelijk geopend door de toenmalige Koningin Beatrix.
Vanwege economisch belang van de gemeente (het ontwikkelen van een centrale kantoorlocatie) werd het HDC in december 1992 verplaatst naar de Lozerlaan, haar huidige locatie.
In 2020 zijn we met 23 vaste medewerkers en zo’n 150 vrijwilligers 7 dagen per week in touw om de zwerf- en afstandsdieren uit Den Haag een veilige en liefdevolle opvang te geven. Gemiddeld zo’n 1700 honden en katten per jaar.
Onze interne kliniek wordt bemand door 2 dierenartsen, 2 assistenten en een aantal vaste vrijwilligers en is voorzien van moderne apparatuur, veelal geschonken door donateurs en vermogensfondsen. Vrijwel alle operaties worden hier uitgevoerd.
De katten logeren in gezellige kamers en de honden hebben een eigen kennel met uitloop. Gedurende het verblijf wordt gekeken of er een leuk hondenmaatje is voor een hond, zodat ze samen op de patio kunnen spelen.
Dierenwelzijn staat bij het Haags Dierencentrum voorop. Dit is terug te vinden in de dagelijkse verzorging en het herplaatsingsbeleid. Maar ook aan de aandacht die we aan verbetering van het gedrag besteden.
Alle honden- en kattenverzorgers hebben het diploma gedragstherapeut of zijn in opleiding hiervoor. Zo heeft ook het groter wordende aantal binnenkomende honden met gedragsproblemen weer kans op een toekomst. Dit geldt ook voor de hele bange katten of katten die ongewenst gedrag vertonen. Het spreekt vanzelf dat een medische oorzaak hiervan eerst wordt uitgesloten.
Bij het aanleren van gewenst gedrag werken we niet met correctiematerialen. Deze veroorzaken pijn en stress bij de honden en bewerkstelligen niet het gewenste effect, integendeel! Het belonen van goed gedrag daarentegen levert resultaat op voor de lange termijn.
Wij werken samen met kynologisch centrum Quiebus.
Donateurs, sponsors, erfenissen en legaten zorgen er voor dat wij het financieel allemaal rond krijgen, al was de situatie in 2012 zorgwekkend en stonden wij op het punt van faillissement.
Natuurlijk zijn we in de afgelopen jaren zover gekomen door de inzet van onze medewerkers, maar ook de vrijwilligers hebben hieraan bijgedragen en doen dit vandaag de dag nog, op allerlei manieren.
Wij zijn trots op wat we, dankzij de dames die onze organisatie in 1877 oprichtten, vandaag de dag voor de honden en katten zonder eigenaar kunnen doen. Verbetering is daarbij altijd ons streven. Dank voor de afgelopen jaren en blijf ons helpen!